2 November 2014, een prachtige dag

Vanmorgen om half 8 ging de wekker. Weer vroeg op staan om een deel van onze route te lopen, dit keer van Reuzel naar Postel, naar de Norbertijnenabdij over de grens in België. Met de auto naar het punt gereden waar we vorige week gestopt zijn. Het weer was weer prachtig, een lekker zonnetje zodat we het al snel warm hadden. Ook vandaag weer kilometers gelopen over bospaden, door heidevelden waar weinig tot geen mensen waren, heerlijk stil en genietend van de natuur.

We volgen nu de Via Monastica, via Den Bosch naar Rocroi (Frankrijk). De route staat goed beschreven in het gidsje wat we gekocht hebben bij het genootschap. Wel opletten, want de route staat aangegeven via pijltjes en via wandel- en fietsknooppunten. Gelukkig hadden we al snel door hoe dit werkt, als je verkeerd loopt moet je toch zelf weer lopend terug. Na kilometers lopen door velden en langs akkers kwamen we bij de grens met België. Marjorie vroeg aan een fietsend stel of ze een foto wilden maken en dat deden ze.

Daarna door naar Postel. Wat bleek? De Norbertijnenabdij blijkt een ware toeristische trekpleister te zijn. Ontzettend veel auto's met dagjesmensen die daar een wandeling maken en een terrasje pakken. We vroegen in het bijgaande winkeltje of we een stempel konden krijgen en we werden doorverwezen naar de abdij en daarbij begeleidt door iemand die de weg daar goed kent. Belt u hier maar aan...dus wij bellen aan bij het enorme kloostergebouw.

Na een paar minuten werd de deur opengedaan en stond er een Norbertijnse pater in de deuropening. Goedemiddag, we zijn onderweg naar Santiago, heeft u een stempel voor ons? Hij nodigde ons uit naar binnen en we volgden hem door een gang met grote schilderijen van Norbertijnen. Hij bood ons een drankje aan en legde het een en ander uit over de Norbertijnen en over de kerk die er stond, een van de oudste van België.

Toen we naar de uitgang liepen heb ik gevraagd of ik een foto van hem mocht maken. Dat mocht, zie de bijgaande foto... De pater vroeg ons naar het kerkje te gaan. Bid u voor ons? Dan bidden wij voor u...dat gaf ons wel een gevoel van nederigheid. Hij deed de deur naar buiten voor ons open waar veel dagjesmensen liepen. Ze keken ons verbaasd aan en dat gaf ons toch wel een euforisch gevoel.

Voor ons werd de deur opengedaan, voor ons werd een stempel gehaald en wij kregen tekst en uitleg. Met een groot gevoel van waardering zijn we naar de kleine kerk gegaan waar we een momentje van stilte hebben doorgebracht en een kaarsje gebrand. Vandaar zijn we naar een restaurant aan de voorkant gelopen, hebben een Postels biertje gedronken en een taxi gebeld. (het openbaar vervoer in de Belgische Kempen op zondag is een drama). De taxi heeft ons naar Reuzel gereden waar de auto stond. Vandaar weer moe en voldaan naar huis.

We zijn in België....vandaag gelopen: 17,7 kilometer